AAC w Polsce — trzy dni inspiracji podczas Międzynarodowej Jubileuszowej Konferencji „Wczoraj, dziś, jutro”

To były trzy dni pełne wrażeń: widoki ze szczytu Warszawy, świetne przedstawienie teatralne i — przede wszystkim — intensywna, zaangażowana praca na Międzynarodowej Konferencji jubileuszowej „AAC w Polsce — wczoraj, dziś, jutro”. W tym tekście opisuję najważniejsze momenty, wykłady i warsztaty oraz osobiste refleksje, które zostały ze mną po powrocie do domu.

Piątek — panoramy i teatr

Piątek rozpoczął się od wjazdu na najwyższą wieżę widokową w Warszawie – Highline Warsaw, moment absolutnie „wow”: miasto rozpościerające się pod nogami, zupełnie inna perspektywa, orgazm, kosmos i odlot, jak na dobrym haju, wszystko w jednym. Po zejściu — Teatr 6. piętro i spektakl Bliżej z doskonałą obsadą: Aleksandra Popławska, Pola Gonciarz, Michał Żebrowski i Mateusz Damięcki. Kulturalny akcent idealnie wprowadził mnie w nastrój dalszych dni.

Sobota i niedziela — sedno konferencji

Głównym celem mojego wyjazdu były dwa dni konferencyjne. Pierwszy dzień obfitował w wykłady, które dały dużo do myślenia. Dr Izabela Furnalik i Agnieszka Bal poruszyły temat psychoterapii osób o złożonych potrzebach w komunikowaniu się — zagadnienie kluczowe, a w Polsce wciąż zbyt rzadko omawiane. Dr Monika Zima-Parjaszewska mówiła o prawie do komunikacji oraz o powstających Regionalnych Centrach Komunikacji — inicjatywach, które mogą realnie pomóc we wdrożeniu tego prawa w praktyce.

I jeszcze jedna osobista refleksja: po raz pierwszy w życiu byłem współprowadzącym konferencję — niemowa pełniła rolę konferansjera. Czacha dymi, po prostu! To doświadczenie dowodzi, że życie pisze różne scenariusze i nie można niczego zakładać z góry.

Warsztaty i Żywa Biblioteka — praktyka i ludzie

Drugi dzień to warsztaty prezentujące różne urządzenia, systemy komunikacji i aplikacje. Nie udało mi się obskoczyć wszystkiego — byłem przypisany do Żywej Biblioteki, gdzie… byłem książką. Niezwykłe doświadczenie — bezpośredni kontakt, rozmowy, możliwość opowiedzenia swojej historii i wsłuchania się w innych. Spotkałem wiele inspirujących osób, w tym również osoby korzystające z AAC, których determinacja i pomysły dają nadzieję na realne zmiany: Kuba Gil, Krzyś Zieliński, Kacper Dolega — jestem przekonany, że przed nimi wielkie rzeczy.

Jubileusz 25-lecia Stowarzyszenia Mówić bez Słów — ISAAC Polska nie był tylko serią paneli i warsztatów. To było miejsce, gdzie spotkały się historie, nadzieje i działania — miejsce, w którym czuć było, że społeczność AAC w Polsce dojrzewa, zbiera siły i chce wykonać kolejny krok. Wracam stamtąd z głową pełną pomysłów, z sercem cięższym od wzruszeń i z przekonaniem, że to, co dziś wygląda jak małe kroki, jutro może zmienić życie wielu osób. Dziękuję wszystkim prelegentom, wolontariuszom, uczestnikom i każdej osobie, która dołożyła cegiełkę do tego jubileuszu. Idziemy dalej — razem.